Gazeta zvicerane nzz.ch ka bërë një reportazh për fisin Kalash që jetojnë në Afganistan, disa javë pasi në Kosovë, deputeti i LDK-së, Adem Salihaj ftoi mediat për të folur se “ka zbuluar një fis me origjinë ilire”.
Kjo deklaratë kishte shkaktuar tallje kundrejt deputetit, nga i cili më së paku pritej një deklaratë e tillë.
Gazeta zviceran e nisë këtë reportazh, me një personazh të quajtur Kafir, i cili është një jobesimtar, ose person që nuk praktikon islamin tradicional.
Gazeta rrëfen sesi ai nuk mund të shpresoj një rajon për shumë simpati, i cili është quajtur Kafiristan, vendi i jobesimtarëve, një vend pothuajse ekskluzivisht mysliman, transmeton syri.net
Më poshtë disa pjesë të këtij reportazhi.
Jo larg kufirit mes Afganistanit dhe perandorisë koloniale britanike ishin të vendosur në vitin 1893, mbreti afgan Abdurrahman dërgoi për të konsoliduar sundimin e tij mbi rajonin në masë të madhe të pavarur dhe “pagan” në veri-lindje të vendit. Kafiristan më pas u bë krahinë e Nuristan, vendi i dritës.
Ky përmirësim konceptual, megjithatë, doli paralelisht me shkatërrimin pothuajse të plotë të një kulture mijëvjeçare. Popullsia, përkrah me indo-evropianët, besues politeist, u detyruan për tu konvertuar.
Vetëm në disa lugina të izoluar në anën tjetër të kufirit, në territorin e Pakistanit të sotëm, ndodhën njerëzit e fisit Kalasha, të cilët kanë mbijetuar me traditën para-islame të rajonit, e cila dikur ishte një pjesë e madhe e hinduve.
Një popull me 6000 anëtarë
Kalasha në Pakistan quhen edhe si Kafirun. Kontrasti me kulturën konservatore islame në zonën afgane-pakistaneze të kufirit vështirë se mund të jetë më i madh. Fisi Kalasha kultivojnë verën dhe konsumojnë atë gjerësisht në festivalet e tyre fetare.
Marrëdhënia midis gjinive është gjithashtu subjekt i roleve tradicionale, por nuk është në asnjë mënyrë e krahasueshme me ndarjen aktuale në pjesën më të madhe myslimane. Shfaqja publike e grave me veshjet e tyre shumëngjyrëshe dhe flokët të rregulluara artistikisht, ndaj një kodi të rreptë të veshjes të një rajoni në të cilin burqa është tejet e përhapur. Përveç kësaj ata karakterizohen me tipar fizik të veçantë të lëkurës të zbehtë, flokë bionde dhe sy të kaltër.
Tendenca e tyre ka tërhequr shumë vëmendje për popujt e vogël malor gjatë dekadave të fundit, si objekt i studimeve shkencore, transkriptime mistike, kuriozitet turistik dhe përpjekjet fetare konvertimit.
Vetëm rreth tre mijë Kalasha, gjysma e popullsisë, ndjekin ritet tradicionale. Në pothuajse çdo familje ka të afërm të cilët janë konvertuar në Islam. Dy nga pesë luginat, në të cilën është praktikuar feja politeiste në kohën e krijimit të Pakistanit në vitin 1947 tani janë islamizuar plotësisht.
Popullsia myslimane gjithashtu ka shënuar rritje edhe në tri luginat e mbetura (Bumburet, Rumbur dhe Birir).
Shkaku kryesor i konvertimeve është quajtur shpesh rritja e intorelancës fetare. Gjithashtu ka raporte të shumta të konvertimeve nën presion – apo edhe përmes dinakërisë. Këto nuk janë të rikthyeshme në Islam dhe një largim nga besimi mysliman dënohet kjo sipas ligjit të Pakistanit.
Megjithatë, antropologu Alberto Cacopardo, i cili ka studiuar Kalasha për dekada të tëra, denoncon imazhin aktual të kërcënimit që vjen nga islamistët.
Është e vërtetë se radikalizmi fetar është rritur aktualisht në Pakistan gjatë pesëmbëdhjetë viteve të fundit dhe ka rritur presionin mbi minoritetet në vend. Kontakti me botën e jashtme myslimane është në rritje. Shumica e fëmijëve shkojnë në shkollë sot dhe do të pothuajse gjithmonë marrin mësime nga mësuesit myslimanë.
Sipas Cacopardo, tradita ndalon martesat mes Kalasha, të cilat kanë të njëjtin paraardhës mashkull për shtatë breza. Qeveria e Pakistanit gjithashtu ka njohur potencialin e Kalash pas presionit mbi minoritetet në vitet e formimit të identitetit pas pavarësisë dhe për të promovuar turizmin në rajon.
Kjo është një teori joshëse: me pamjen e tyre evropiane dhe fenë politeiste, Kalasha janë pasardhës të Aleksandërit të Madh, i cili ka përshkuar rajonin në shekullin e katërt para Krishtit me pushtimin e tyre të Indisë. Dijetarët popullore shpesh janë përpjekur për të provuar tezën. /syri.net/
