Gjorqevski: Në momentin që ia morën jetën Vanjës, ma morën jetën edhe mua
Aleksandar Gjorçevski dje në Gjykatën Themelore Penale në Shkup tha se nuk ka pasur absolutisht asnjë përfshirje dhe se as i njeh dhe as nuk mund t’i shohë të akuzuarit në rastin e vrasjes së vajzës së tij Vanja Gjorçevska dhe Pançe Zhezovskit nga Velesi.
Duke iu përgjigjur pyetjeve të avokatit të tij mbrojtës, avokatit Vladimir Tufegxhiq, Gjorçevski sot në detaje përshkroi jetën e tij, marrëdhënien me familjen, momentet kur Vanja u zhduk dhe marrëdhëniet e tij me policinë gjatë hetimeve.
Në fillim, i pyetur “a ndihet i përgatitur dhe i gatshëm të japë deklaratë sot në gjykatë”, Gjorçevski tha se “ndihet i obliguar, para së gjithash për shkak të Vanjës”.
“Mendërisht nuk jam i sigurt sa jam gati, por e ndjej detyrim dhe dua të jap një deklaratë. Në fillim të gjyqit, thashë se do të dorëzohesha për disa arsye kryesore, në radhë të parë për hir të Vanjës, sepse gjatë hetimit dhe këtu në sallën e gjyqit u sollën të pavërteta famëkeqe për të. Dua t’i them asaj se babai im është i njëjti burrë që e pa për herë të fundit fundjavën para 4 dhjetorit dhe që atëherë jam paraqitur në një dritë jashtëzakonisht të kundërt me atë që jam. Vendosa të ndrydh emocionet e mia që të mund të jap këtë deklaratë, të marr forcë, kurajo dhe për hir të të gjithë atyre që më njohin dhe vuajnë me mua, por edhe për hir të të gjithë atyre që nuk më njohin, të tregoj anën time të së vërtetës, historinë time, se nuk kam absolutisht asnjë përfshirje me këta njerëz, deklaratat e të cilëve gjatë procesit treguan se ata nuk ndiejnë pendim as faj. Vura re se po demonstronin zemërim dhe zhgënjim ndaj të ashtuquajturit “Car”, tha Gjorçevski.
Gjorçevski tha se “konsideron veten se ka dhënë një kontribut të madh në hetim” dhe se “nëse nuk do të kapeshin, po të mos ndaleshin, nuk kam vërejtur se kanë pasur ndonjë pendim dhe se do t’i kishin ndalur veprimet e planifikuara”.
“Çdoherë, në çdo seancë dëgjimore, dëgjoj se çfarë i kanë bërë fëmijës tim. Kushdo që e kishin për detyrë ta kapnin dhe ta lidhnin, e rrahën pas shpine, e fusnin në thasë, e torturuan mendërisht, tentonin t’i mbulonin provat, ashtu siç vepruan me vrasjen e parë të Pançes nga Velesi, dhe po të kishin pasur sukses në këtë, Zoti e di se sa vrasje dhe rrëmbime të tjera do të kishin bërë”, tha ai.
Ai shtoi se e konsideron veten se ka dhënë një kontribut të madh në hetimin në të cilin bashkëpunëtorë kanë qenë kontaktet e Goce Trajkovskit nga policia dhe Sejf Siti.
“Po e përsëris, nëse nuk do të ishin kapur, nëse nuk do të ishin ndalur, nuk kam vërejtur se në mesin e tyre kishte faj dhe pendim dhe se do t’i kishin ndalur veprimet e planifikuara, tha Gjorçevski.
I pyetur nëse i njeh të pandehurit nga më parë, Gjorçevski tha se “as nuk i njoh, as nuk mund t’i shoh derisa janë duke u zhvilluar seanca, më së shumti sytë I mbaj të mbyllur, nuk I hap”.
“Për Ljupço Palevskin e mora vesh në stacionin policor sepse më pyesnin vazhdimisht se si kam komunikuar me të. Ndërsa për pjesën tjetër, gjatë dhënies së deklaratës para prokurorisë në prani të avokatit tim, Vladimir Tufegxhiq”, tha Gjorgjevski.
Ai tregoi se kishte dëgjuar për herë të parë për Ljupço Palevskin në lidhje me reagimet lidhur me ndërtesën Tifani, kur fqinjët e tij e përshkruanin atë si një biznesmen të madh. Më vonë ai zbuloi se Palevski jeton në një shtëpi luksoze në afërsi të shkollës Pestaloci.
“Gjithashtu, në periudhën kur ne filluam të takoheshim, Zorica jetonte me prindërit e saj në një pallat të njohur si Ndërtesa e UPA-së përballë shatërvanit, nuk e di se në çfarë cilësie ka kontribuar për objektin, sepse të gjithë e dinim se është ndërtuar nga një fqinj, nga Strasho, drejtor i Granitit apo Betonit, nuk më kujtohet, madje e ngatërrova me një nga fqinjët.
Gjorçevski ka konfirmuar se në fillim të viteve të 90-ta ka qenë i varur nga substancat narkotike, por, siç tha ai, duke gjetur në mënyrë të pavarur trajtim detoksifikues në Turqi dhe me mbështetjen e familjes, punëdhënësve dhe partnerit, ka arritur të risocializohet shpejt. Që atëherë, siç tregoi ai, nuk ka pasur asnjë kontakt me substanca apo persona të lidhur me atë periudhë.
Lidhur me përvojën e tij të punës, ai tregoi se ka punuar nga mosha 18 vjeçare përmes shoqatave studentore, ka qenë gjithashtu i punësuar në një agjenci udhëtimesh, free shop dhe bankë kursimi. Punësimi i tij i parë i përhershëm ishte në Fershped SHA (1993-2002) dhe më pas ai u transferua në “Kometal” në departamentin e inxhinierisë. Njëkohësisht ai tha se nuk ka pasur asnjëherë borxhe, përveç kredive afatshkurta në Fershped.
“Kur lindën fëmijët, Vanja ishte një bebe grindavece, kishte konvulsione, ishte anemike, kërkonte një angazhim 24 orë rreth saj, më thërriste duke qarë vazhdimisht. Me Zoricën u përpoqëm të paguanim një grua që të na ndihmonte, nuk doli ide e mirë, sepse Zorica kishte një rrogë më të madhe se unë në atë moment, vendosëm që unë të rrija në shtëpi dhe të kujdesesha për fëmijët, për vetëm një vit e katër muaj. Kjo zgjati deri në 2017-2018 kur u ktheva në Fershped ku më parë, kur dhashë dorëheqjen, më thanë se dyert janë gjithmonë të hapura për mua atje. E njëjta gjë ishte edhe për “Kometalin”, tha Gjorçevski.
Ai tregoi se kishte një marrëdhënie të mirë me fëmijët e tij, të cilën ai e përshkroi si “dashuri me shikim të parë. Ai tregoi se ata gjithmonë e dinin se ku ishin dhe komunikonin hapur me prindërit e tyre për ndryshimet në planet për vendndodhjen e tyre. Ai tha për Vannjën dhe Minjën se ata ishin introvertë dhe të edukuar mirë.
“Në periudhën para 27 nëntorit të vitit 2023 kam qenë i lirë, kam dhënë dorëheqjen nga Fershpede më 1 mars 2023. Në atë periudhë kam marrë përgjegjësitë ndaj fëmijëve, përsa i përket çuarjes së tyre në destinacione, për mësim, ushqim. Kjo ishte rutina ime gjatë gjithë kohës. Për një javë të tërë, nuk më kujtohet saktësisht se çfarë dite kemi bërë. Por më kujtohet të shtunën, mund t’jua përshkruaj atë ditë. Ata ishin tek unë për drekë, pas drekës morën oferta nga shoqëria e tyre që të dy të dilnin në mbrëmje. Ndërsa jashtë filloi të bjerë shi, mora përsipër t’i çoj me makinë, tha ai, duke e përshkruar gjithë ditën.
Ditën e zhdukjes së vajzës së tij, 27 nëntor 2023, Gjorçevski e cilësoi si “çmenduri”. Ai tha se në mëngjesin që mësoi për zhdukjen e vajzës së tij.
– Mora një telefonatë nga Zorica me një zë të shqetësuar, ajo bërtiti: “Sashko, nuk po e gjej dot Vanjën “. Fillova menjëherë të vishem dhe zbrita poshtë, tha ai.
Me ndihmën e një aplikacioni gjurmues, prindërit zbuluan se vendndodhja e fundit e Vanjës ishte në “House Garden” në rrugën “Brigada Partizane”.
“E kuptova menjëherë që diçka nuk shkonte, sepse telefoni ishte i mbyllyr”, shtoi Aleksandri.
Së bashku me gruan e tij Zoricën, ata kontrolluan vendin, duke përfshirë një shtëpi të braktisur dhe rrugët përreth.
Ndërkohë kanë njoftuar policinë dhe kanë nisur kërkimet.
“Pas ca kohësh zbriti Zorica, na thirri policia. U kthyem para një pallati, dy policë me uniformë po flisnin me ne, nuk mbaj mend çfarë, të dy ishim të çmendur. I pyetëm nëse dërguan ekipe në vendin ku ishte regjistruar Vanja dhe më pas Zorica më tha se ora e fizkulturës së Vanjës dhe Minjës përkonte, se ata kishin një klasë të përbashkët, se Minja vuri re që Vanja nuk ishte në shkollë dhe vendosi të shkonte ta merrte Minjën nga shkolla dhe ta njoftonte, dhe unë vendosa të kthehesha në vendin ku ishim tashmë me Zoricën”, tha ai.
Ai tha se në kokë i shfaqeshin disa skenarë, duke përfshirë edhe atë se Vannja është goditur nga një makinë dhe ndodhet në spital.
“Policët me rroba civile më thanë se çdo gjë që mund të kontrollohej në zonë u kontrollua, në kokën time më kalonin skenarë të panumërt, njëri prej tyre ishte se ajo ishte goditur nga një makinë dhe se një shofer i ndërgjegjshëm e futi në makinë dhe e çoi në spital. Unë kam një kushëri që punon në spitalin “8 Shtatori”, e kam marrë në telefon por nuk më është përgjigjur. Në një kohë të shkurtër më telefonoi dhe më tha se ishte në vizitë, i shpjegova se çfarë ndodhi dhe më tha që të vija menjëherë tek ai. Kur mbërrita para spitalit, ai tashmë ishte zbritur poshtë, ai këmbënguli që të hyja të më jepte diçka për t’u qetësuar. Më tha ku të parkoja, hymë, ecëm nëpër disa korridore në një dhomë të vogël me një telefon që kushëriri im e përdorte lokalisht nga spitali pasi qendrat e urgjencës kontrolluan nëse një vajzë e plagosur ishte shtruar në spital në mëngjes. Ne telefonuam edhe në klinikën e një shoku të përbashkët në Vodno dhe nga atje më dhanë një përgjigje negative. Ajo nuk gjendej askund në spitale. Nuk më mbante vendi, nuk mund të rrija ulur, duhej të bëja diçka. Kushëriri im këmbënguli që të qëndroja aty, por unë nuk iu binda dhe dola dhe hipa në makinë. Një skenar tjetër ishte që disa pijanecë, narkomanë apo dilerë në “Debar Maalo” e kanë tërhoqur zvarrë në një makinë, u nisën nga rruga “Brigada partizane”, e tërhoqën zvarrë, nga një trill dhe që mund ta linin të shkonte. Gjithashtu, një nga skenarët që më kaloi në kokë ishte se Vanja ishte rrëmbyer dhe gjëja e parë që më trembi ishte se nuk do ta nxirrnin jashtë vendit”, tha ai, duke shtuar se sipas atij skenari ka shkuar në pikën kufitare Bllacë, e më pas në Saraj.
Në pyetjen se si ishte Zorica në ato momente, ai u përgjigj se “Zorica ishte e shokuar si gjithë të tjerët”.
“Ne të dy u përpoqëm të pretendonim se nuk na kishte zënë paniku për shkak të Minjës, edhe Zorica u përfshi në sigurimin e regjistrimeve nga kamerat përreth. Duke qenë se ajo kishte Facebook, tashmë ishte ajo që komunikonte me mediumet dhe psikologët po i shkruanin”, tha ai.
I pyetur se cili ka qenë qëndrimi i policisë ndaj tij, Aleksandri është përgjigjur se policia ka shfaqur dyshime duke shtuar se hetimet kanë shkuar keq që në fillim.
Më pas, i pyetur nga avokati, Tufegxhiq shpjegoi për divorcin e tij nga Zorica dhe ndarjen e pasurisë. Ai theksoi se apartamenti i është transferuar në emër të tij pasi kanë vendosur ta japin me qira dhe se do të ketë detyrime lidhur me dhënien me qira. Pasi kanë vendosur t’ua kalojnë apartamentet fëmijëve të tyre, ai ka folur për detyrimet që kishin marrë në këtë drejtim.
Lidhur me mesazhet në grupin e Viberit me prindërit, Gjorçevski informoi se kishte dërguar dhe fshirë një mesazh fyes për policinë dhe për këtë arsye e ka fshirë.
“Në kuptimin që po ngecin në vend numëro, se janë pasivë dhe se këmbëngulin që Vanja është larguar vetë. Ishte një përgjigje ndaj një pyetjeje të drejtpërdrejtë nga nëna e mikut të Vanjës. Zorica ishte ulur përballë meje në divan kur shkruajta mesazhin dhe ia dërgova grupit të Viberit. Grupi Viber ka rreth 60 anëtarë. Pas 2-3 minutash e fshiva mesazhin sepse tashmë e kisha më shumë se të qartë se policia tashmë kishte dyshime ndaj meje, supozoj se fillimisht ishte sepse Zorica ma dha banesën”, tha ai.
Ai shtoi se ai grup Viber ekziston ende dhe shihet pas fshirjes së mesazhit të tij, nëse ka pasur komente dhe cilat janë ato.
“Nëse do të kishte përmbajtjen që parashikoi Dejani, jam i sigurt se do të kishte pasur një ortek komentesh dhe pyetjesh. Zorica mund t’ju konfirmojë të njëjtën gjë, sepse në një moment, edhe në një moment zemërimi, në shtëpinë tonë në Naum Naumovski Borçe para të gjithë inspektorëve, pasi na pyetën se sa dhe çfarë lloj apartamentesh kishim, rreth tre-katër veta që ishin mes meje dhe Zoricës, unë i thashë: “Zore, këta po na pyesin për këto apartamente, nuk po e kërkojnë në Vanjëna”. Më pas Zorica më tha: “Vazhdo të punosh”. “Dhe unë isha i fokusuar në xhirimet ajo më solli kafe dhe më ofroi ushqim në dhomën ku po shihja xhirimet në ekran, më thonte të pushoja dhe të flija pak që të mund të qëndroja i fokusuar”, tha ai.
Ai tregoi se kishte dërguar një mesazh në telefonin e Vanjës.
“Për hir të kohës, nuk do të rendis atë që kam bërë, mund të them me një fjalë, gjithçka që kam menduar, kam bërë gjithçka. Telefonova kudo që më shkonte ndërmend, kërkova ndihmë nga Ambasada Amerikane, Interpoli, KFOR-i, miq në Ministrinë e Punëve të Jashtme etj., raportuam familjarët në Greqi. Kështu, në një moment më shkoi mendja se ndoshta ata që rrëmbyen Vanjën do të hapnin telefonin në një moment, nëse do të ishte i fikur, për të kontaktuar me ne dhe gjëja e parë që do të shihnin si “pop up” do të ishte mesazhi im që kompozova dhe e dërgova në celularin e Vanjës, sepse nuk e dija se si ata njerëz do të komunikonin me ne, mesazhi ishte do të bëjmë gjithçka që do të kërkoni, dhe e dërgova mesazhin, pastaj më ra në mendje, e plotësova me një mesazh tjetër, nga prindërit dhe e dërgova. Nuk e di se çfarë nuk kam bërë, tha ai, duke shtuar se Zorica ka qenë në dijeni të këtyre mesazheve.
Në vazhdim Aleksandar ka folur për momentin kur është shfaqur Goce Trajkovski përmes nënës së tij Kiraca Trajkovska dhe ka përshkruar gjithë procesin e marrjes së xhirimeve nga kamerat përreth.
“U fokusova në ato pesë minuta për të cilat kisha dy të njohura si ekuacion. Kisha kohën kur telefoni i Vanjës ishte i çaktivizuar 7:37 dhe koha kur Vanja nisej për në shkollë dhe ishte 7:23/4. Kështu, u deshën rreth pesë minuta që Vanja të udhëtonte nga shtëpia në Shtëpinë e Fitnesit, ku sinjali zhduket. Në të njëjtën ditë kontrollova automjete të panumërta dhe me të gjitha kamerat e tjera bëra mijëra pamje të automjeteve dhe njerëzve që kalonin, si unë ashtu edhe Goce, makina e vdekjes na la përshtypje, një makinë e madhe e vjetër që nxjerr shumë tym, xhamat janë të mjegulluar dhe kapaku është si i ngrirë, sikur të kishte qëndruar gjatë natës para ndërtetës ku jetonte Vanja, tha ai.
Ai shtoi se sipas kamerave nga parukeria, disa nga personat pranë veturave që shihen në video u kanë thënë njerëzve përreth se ndodheshin aty.
“Kështu sipas eliminimit, të nesërmen pronari i parukerisë na dha një memorie dhe Goce u ul me mua në kompjuterin e Zoricës ku ne pamë edhe kamerat e tjera. Në një moment i ra zilja e telefonit dhe ndezi altoparlantin, në anën tjetër dëgjova, më duket se më tha, “a je normal, kemi të pestën ditë që e kërkojmë këtë makinë”. Që atëherë vazhdova ta ndiqja në të gjitha kamerat që i kisha ofruar dhe lëvizjen e saj e pashë vërtet të çuditshme, veçanërisht në pamjet nga kamera e këmbimit të Papillon, Karshi Bunjakovec, ku shihet se automjeti lëviz në korsinë e djathtë, shumë ngadalë. Në një moment ai parkon, pastaj pa asnjë nevojë kthehet pak mbrapa, sikur po pret dikë, pastaj bën një kthesë të plotë majtas dhe befas rreshtohet në korsinë e majtë, tha ai.
Më pas ai tregoi se si ai dhe Goce i lidhën gjërat pasi e kuptuan se makina i përkiste një personi që po ashtu ishte zhdukur. Siç tha ai, këtë e kanë ndarë edhe me policinë. E më pas ka treguar për momentin kur janë ndaluar nga policia.
„Vështrimet e inspektorëve që i kisha parë nëpër takimet deri atëherë, kur më shikonin më drejtonin gishtin, menjëherë ndjeva se diçka nuk shkonte“, tha ai.
Ai ka treguar se si ai dhe Zorica janë ndarë më pas dhe për një kohë ka qëndruar vetëm me dy policë në dhomë.
Më pas, siç tha ai, e çuan në burg.
“Aty më kanë keqtrajtuar edhe fizikisht, dy herë kam qenë pa ndjenja, doktori i burgut ka pasur frikë se mos më është shpuar mushkëria e djathtë me një brinjë të thyer, kështu që disa herë më kanë dërguar në kirurgji torakale. Hera e parë që mësova nga prokurorja Zhaklina ishte kur po dëshmoja në prani të avokatit Vladimir Tufegxhiq se çfarë ndodhi“, shtoi ai.
Avokati Tufegxhiq përfundoi duke pyetur nëse qëndron pas deklaratës së dhënë në prokurori, duke e konsideruar se ajo është më gjithëpërfshirëse, për të cilën Gjorgjevski u përgjigj: “Unë qëndroj pas gjithçkaje që kam thënë deri më tani, si para hetuesve ashtu edhe para JO-së, jam ende në dispozicion dhe i gatshëm t’i përgjigjem çdo pyetjeje nga kushdo”.
Ai shtoi se bëri të pamundurën për të gjetur Vanjën, por, siç tha ai, ishte tepër vonë.
“Çfarë mund të shtoj, bëra gjithçka që munda, e gjeta Vanja, por shumë vonë. Në momentin që i morën jetën Vanjës, ma morën jetën edhe mua, jo vetëm timen, ma rrënuan gjithë familjen dhe më tej, nuk di çfarë të them”, tha ai.
Gjyqi vazhdon të premten me pyetje të kryqëzuar nga prokuroria.
Pas dëshmisë së Gjorçevskit, është paraparë të dëshmojë i akuzuari Ljupço Palevski.
Në aktakuzë thuhet se Ljupço Palevski, Bore Videvski, Velibor Manev, Vlatko Keshishov dhe Aleksandar Gjorçevski, së bashku kanë planifikuar rrëmbimin e 14-vjeçares Vanja për të detyruar një anëtar të familjes së saj të ngushtë që të japë para për shpërblim. Rrëmbimi i viktimës Pançe Zhezovski në Veles, megjithatë, sipas aktakuzës, ka qenë me qëllim që ta detyrojë t’ua japë automjetin e tij “Citroen” për ta rrëmbyer fëmijën në Shkup.
Minorenia Vanja dhe Pançe nga Velesi janë raportuar të zhdukur më 27 dhe 24 nëntor, ndërsa më 3 dhjetor 2023 janë gjetur të vdekur në afërsi të Shkupit dhe Velesit.
