PËR DRITËN TUAJË
Ditëve të përmalluara të udhëve
Edhe me copëzat e shpirtit të të përvëluar
Dritë nga qirinjët e pa shuar të mendimit dua të u falë
Tri dekada rrodhën ujvarë mbi zjarrin e mallit
Po këngën se shuan se se shuan
E ç`tu japë më tepër nga kjo largësi
Kur fijet e ylbereve të mallit ikin orë e çastë
E më prangosin udhëve
Edhe mijëra herë do ti ndezë kandilat e shpirtit
E do ti shtrydhë deri në palcë muzat e mendimit
E do të betohem në shkëlqimin e diellit
Deri në fitilat e fundit të shpirtit të përmalluar
Dritën për s`do ta ndalë
Nganjëher nga zemrimi e zemra e plasë u bërtasë
E me kamxhikun e fjalës ua fringëlloi veprimet
Se S` dua të ju shoh asnjëherë nën udhë
Se më dhembë zemra e më pëlcasin damarët përballë ligësisë
E di se dritën tuajë ua ka lodhë terri shekullorë
E mbi qiellin e njomë ringriten pëllumat e plagosur
Ndaj me më të bukurën e shpirtit dua të ua zbukuroi ditët
Se zemra më digjet për buzëqeshjen tuajë
Ndaj i kam ndezë kandilin e mendimit
Dhe tek njësohem me dritën
Dhimbjet e mia i shtrydhë nëpër mall
Zvicër 2013
