Shkencëtarët rusë janë gati të krijojnë materiale superpërcjellëse që mund të jenë një hap i rëndësishëm drejt grumbullimit të sistemeve të energjisë me karakteristika të reja për industrinë e energjisë të shekullit të 21-të, sipas një artikulli shkencor në “Journal of Superconductivity” dhe “Novel Magnetism”.
Shkencëtarët nga Universiteti Federal i Siberisë dhe Qendra Kërkimore Federale në Qendrën Shkencore Krasnoyarsk të Degës së Siberisë të Akademisë Ruse të Shkencave kanë sintetizuar nano-partikole CuO që mund të formojnë bazamentin për materialet superpërcjellëse të temperaturës së dhomës, raportoi “Sputnik International”, transmeton Periskopi.
Një artikull mbi studimin e vetive magnetike të këtyre grimcave u botua në numrin e shtatorit të “Journal of Superconductivity” dhe “Novel Magnetism”.
Karakteristika më e rëndësishme e materialit të përdorur për rrjetet elektrike është përçueshmëria elektrike e saj.
Secili material posedon rezistencë, ose aftësinë për të shpërndarë dhe ngadalësuar elektronet lëvizja e të cilëve quhet rrymë elektrike.
Megjithatë, në vitin 1911, një superpërcjellës u gjet për të demonstruar rezistencë zero nëse ftohej në 4K. Shkencëtarët vazhduan me kërkimin dhe gjetën materiale të shumta të këtij lloji. Por zbatimi i tyre praktik ishte i pamundur për shkak të nevojës për të mbajtur temperatura të ulëta (nga -273.14 ° C në -253.15 ° C).
Një zbulim i madh në fushën e superpërcjellshmërisë ishte zbulimi i materialeve që tregonin rezistencë zero në temperatura më të larta (-196 ° C dhe më lart). Shkencëtarët kanë gjetur se superpërçuesit me temperaturë të lartë (nga 0 ° C) mund të përdoren për një gjeneratë të re të rrjeteve elektrike me kapacitet potencialisht më të madh. Trajnimet me jastëk magnetik me shpejtësi të lartë duke përdorur superpërçuesit gjithashtu janë duke u hetuar.
Tre vjet më parë, studiuesit në Universitetin Federal të Siberisë dhe në Qendrën Kërkimore Federale në Qendrën Shkencore Krasnoyarsk të Degës së Siberisë të Akademisë Ruse të Shkencave sintetizuan nanopoëdersa CuO2 për përdorim të mundshëm në superpërcjellës. Për të prodhuar nanopoëdersa (pluhurat që përbëhen nga grimca të matura disa dhjetra nanometra), studiuesit përdorën sintezë të drejtpërdrejtë plazmokimike që vendos filmat në një vakuum përmes shkarkimit të plazmës.
Në natyrë, ekziston një përbërje e CuO-së, por shtimi i një atomi të oksigjenit jep vetitë magnetike të nanopartikulateve brenda një fushe të caktuar magnetike të fushës (mbi 3 kOe). Këto karakteristika janë veçori e superpërcjellësve. Studiuesit thonë se nëse grimcat e pluhurit mund të bashkohen në një material të vetëm, ka gjasa të sillet si një superpërcjellës në temperaturë dhome ose edhe më të lartë, diçka që mund të revolucionojë rrjetet e energjisë.
SHBA, Japonia, Kina dhe BE po kryejnë në mënyrë aktive hulumtime themelore dhe të aplikuara në pjesët që mbartin tanimë në bazë të superpërcjellësve me temperaturë të lartë. Por pavarësisht progresit të konsiderueshëm në krijimin e tyre, rezultatet duhet të zbatohen ende në praktikë.
“Ajo që mbetet për të bërë është të bashkojë nanopartikalet e pluhurit CuO. Kjo do të thotë se ne kemi zhvilluar një superpërcjellës të ri të aftë për të operuar në temperaturën e dhomës.
Është mjaft realiste të zvogëlohen kostot e prodhimit material, të rritet besueshmëria dhe jeta e shërbimit, dhe të krijohen sisteme energjie me karakteristika të reja cilësore të pranueshme për industrinë e energjisë në shekullin e 21-të”, tha Anatoli Lepeshev, kreu i Qendrës për Hulumtime dhe Qendra Arsimore e Materialeve të Reja dhe Teknologjive të UNESCO-s në Universitetin Federal të Siberisë.
Lepeshev vuri në dukje se “pajisjet superpërcjellëse janë miqësore me mjedisin”, duke pasur parasysh kostot e ulëta të kapitalit në prodhimin masiv.
“Rritja e dendësisë së tanishme dhe kapaciteti specifik, si dhe vetitë e veçanta fizike tipike vetëm të superpërcjellësve, bëjnë të mundur zhvillimin e pajisjeve elektrike shumë efikase”, vuri në dukje Lepeshev./Periskopi/
