Albin Kurti veç i hoqi qesen pasqyrës

Në këtë rast emocionet pa kronologji, thënë popullorçe; bëjnë pallë, janë komplet të deformueshme dhe njëkohësisht dhe të paqëndrueshme. Për t’i ardhur në ndihmë kësaj teze mjafton të shikosh dhe ndryshimin e vështrimit dhe emocioneve që pësoi një pjesë e mirë e teleshikuesve që nuk e kanë të qartë kronologjinë: kur panë fillimisht pamjet e policisë kosovare që shoqëronte ushtarakisht për në zyrë kryetarë komunash të zgjedhur me më pak se 4 përqind të popullsisë dhe kur panë së fundmi 25 ushtarët e plagosur të KFOR nga ai segment i dhunshëm i komunitetit serb. Për episodin e parë u fajësua sa hap e mbyll sytë Prishtina, ndërsa me episodin e dytë pesha e fajit bashkë më një pjesë të madhe të deklaratave të ndërkombëtarëve, ndryshe nga episodi i parë, i kaloi Beogradit.

Duke mos parë thjesht televizor, por duke u bazuar kryesisht në kronologji, e vërteta është shumë më e thjeshtë. Për t’i rënë shkurt gjithçka nisi me reciprocitetin e targave, gjë e cila u shty disa herë derisa u bë realitet dhe me bekimin e aleatëve. Bojkoti masiv i serbëve ndodhi atë botë, mund të ndodhte më parë, mund të ndodhë sërish dhe sikur gjithçka të bjerë në paqe, përderisa telekomandën e televizorit të tyre, një segment kriminal i serbëve atje, nuk e mbajnë në shtëpi, por e kanë lënë në Beograd.

Thirrje për mosmbajtjen e zgjedhjeve nuk dëgjuam askund, as nga brenda as nga jashtë. Unë do ta kisha quajtur Kurtin të marrë, nëqoftëse do i kisha dëgjuar këta ndërkombëtarë t’i bënin thirrje mos mbante zgjedhje në këto kushte dhe Kurti me kokëfortësi të vazhdonte. Siç kemi qenë dëshmitarë të gjithë ndodhi komplet e kundërta. Për më tepër, do ishte efikase që teksa Kurti me Vuçiç uleshin në tavolina për të ashtuquajturin plan Franko-Gjerman, ata që kishin marrë përsipër negocimin të kujtoheshin e të thonin; hej burra ndalemi pak, kemi një problem adekuat në Veri, me institucionet e bojkotuara nga serbët, si e do zgjidhim, do tentojmë ta zgjidhim përpara aplikimit të marrëveshjes a pas, do biem dakord për diçka provizore a si….

Nuk u kujtua as Beogradi Vuçiç që gjithmonë i kishte ulur e ngritur serbët e Veriut me telekomandë në vite, për të vazhduar për t’i patur si një minë që t’i shpërthejë kur të dojë, para bisedimeve, në mes apo dhe pas. Në këto kushte ( pas kësaj kronologjie) unë nuk e di se çfarë do të bënte një lider tjetër në vend të Albin Kurtit. Nuk e di kush mund të ishte ai lider që më proces zgjedhor të paranjohur, të pasnjohur t’i bëjë thirrje kryekomunarëve mos hyni në zyrë, prisni dhe pak në shtëpi. Qeveria dhe Presidenca e Kosovës, kanë dëshirë gati në mënyrë fëminore ta përsërisin vazhdimisht që Albin Kurti respektoi Kushtetutën e Kosovës, duke i mbyllur sytë përpara 4 përqindshit në zgjedhje.

Një pjesë e opinionit publik do vazhdojë ta quajë Skëndërbe që arriti të ngrejë flamurin e Kosovës zyrtarisht në derën e komunës me shumicë serbe, do ketë dhe nga ata që do vazhdojnë ta quajnë të marrë, edhe nga ata që do e quajnë tradhtar…Por Albin Kurti duke folur shtetërisht për zbatimin e Kushtetutës të Kosovës, politikisht thjesht ka bërë diçka tjetër: I ka hequr qesen Pasqyrës ku Perëndimi ka mundësi ta shohë më qartë Beogradin që e zë gjumi dhe natën me telekomandën e serbëve të inkriminuar në Veri, të cilët siç e pamë çuditërisht dinë dhe kë kombësi sulmojnë nga forcat e KFOR dhe kë jo.

Dhe bëri këtë përpara uljes të radhës ndoshta më deçizive me serbët dhe Perëndimin duke i bërë bisedimet e ardhshme më imperative, më të matura dhe me një lupë më të hollë të Aleatëve.

Mos u gënjeni, Albin Kurti nuk është thjesht një shtetar që zbaton Kushtetutën, është shumë më shumë se kaq.