Pak më shumë se tri dekada në malin Zlatar në afërsi Konjiq, në Bosnjë dhe Hercegovinë ishte ndërtuar një strehim dhe për objektin ishin në dijeni vetëm katër komandantë zyrtarë.
Punëtorët që ndihmuan në ndërtimin e bunkerit nuklear të Titos, ishin detyruar të nënshkruajnë marrëveshjen për të heshtur, transmeton KosovaPress.
Ndërtimi i bunkerit zgjati nga 1953 deri në 1979 dhe kushtoi 4.6 miliardë dollarë. Që nga fillimi i ndërtimit, objekti është fshehur nga natyra.
Bunkeri përbëhet nga tri pjesë. Pjesa e parë e maskuar është e dukshme nga jashtë, si dhe rezidenca, objekti për sigurimin më të ngushtë të ish-presidentit të RSFJ-së Josip Broz Tito dhe objekti për mbështetje teknike.
Kur kalon në korridorin e objektit të parë, hapet një derë metalike prej 1.28 metrash, pas së cilës tuneli të çon në zemër të një strehimi atomik në një thellësi prej 280 metrash. Tunelet janë të lidhura ndërmjet seksionit të maskuar dhe strehës atomike që mund të përballojnë një sulm bërthamor prej 20 kilotonësh.
Pjesa e fundit e objektit është në formë të kalorësisë dhe ka 12 blloqe. Brenda saj janë sistemet e mbrojtjes, sistemi i mbrojtjes nga zjarri, sistemi i mbrojtjes bërthamore dhe klimatizimi. Bunkeri ka një dalje alternative, e cila nuk është në hartë dhe shkon 170 metra lart mbi objektin.
Më shumë se njëqind dhoma gjumi u vendosën në një total prej 6854 metra katrorë, ku 350 persona nga majat më të larta politike dhe kombëtare të RSFJ mund të flinin në rast të një sulmi bërthamor. Ata mund të qëndronin për gjashtë muaj pa ndonjë kontakt me botën e jashtme. Përveç një sërë dhomash, rezidenca luksoze e Titos me pesë dhoma gjithashtu zë një vend të rëndësishëm.
Objekti është sot një muze që i përket Ministrisë së Mbrojtjes së Bosnjë e Hercegovinës, dhe ruhet nga pesë ushtarë dhe aty mbahen ngjarje kulturore.
