Udhëtimi nëpër Shqipëri që mahniti reporterin gjerman të gazetës “Welt”
Uh, Shqipëria është goxha moderne dhe perëndimore!
Në turneun e tij botëror reporteri i gazetës gjermane “Welt” është ndalur në Shqipëri. Në këtë kohë pandemie, vendi i vogël në Ballkan është duke vuajtur nga mungesa e turistëve, shkruan ai në reportazhin të ciline ka përshtatur Shtegu.com. Baret dhe lokalet e natës ende janë të mbushur me mysafirë vendas deri në kohën e lejuar
“Shqipërinë nuk e kisha paramenduar në këtë mënyrë në turneun tim rreth botës. Pas vendit tëpërshkruar si nëpër kartolina të Malit të Zi, për mua tashmë ishte e qartë pak pasi mbërrita në qytetin kufitar të Shkodrës që Shqipëria kishte një hijeshi disi më të ashpër. Kryeqyteti malazes Podgorica dhe Shkodra nuk janë as dy orë larg me makinë.
Në vendkalimin kufitar për në Shqipëri, disa inspektorë vështrojnë me kureshtje në minibusin, në të cilin unë jam pasagjeri i vetëm. Edhe pse jemi në kohërat e koronavirusit, ata nuk janë të interesuar për shëndetin tim, por për gjendjen time financiare.
Ata duan ta dinë nëse me vete kam ndonjë para. `Rreth 50 euro`, përgjigjem. Edhe përmes maskave të tyre, mund ta shoh buzëqeshjen e tyre të gjerë: `Jo, dashta të them më shumë se 10,000 euro`, specifikon njëri nga inspektorët. Të argëtuar nga informacioni im modest, ata më lejuan të kaloj kufirin.
Shqipëria thuhet se ka dendësinë më të lartë të Mercedesit në botë
Kur të mbërrini në Shkodër, gjëja e parë që vëreni është se ekziston një magjepsje për makinat gjermane me yllin treremësh në Shqipëri. Edhe në Gjermani, dendësia e automjeteve nga Shtutgarti nuk është aq e lartë sa këtu.
Përshtypja ime më vonë vazhdon në të gjithë vendin. Edhe nëse shumica e bartësve të yjeve kanë dhjetë, 20 ose edhe më shumë vjet nën rripin e tyre, ata padyshim që janë ende të përshtatshëm si simbole statusi. Ndonjëherë madje pëshpëritet se Shqipëria ka densitetin më të lartë në botë të Mercedesit.
Duke folur për makinat: pas përvojës së mirë në Mal të Zi, unë gjithashtu mendova të marr me qira një makinë në Shqipëri. Por ndjenja ime e brendshme fliste kundër kësaj.
Shumë vdekje nëpër rrugë, të cilat përkujtohen me lule dhe foto buzë rrugës, dëshmojnë sjelljen e rrezikshme të vozitjes së shqiptarëve. Dhe kontrollet e shumta policore në rrugë nuk janë veçanërisht tërheqëse. Kështu që vendosa kundër këtij vendimi.
Në këtë mënyrë, e mora një autobus nga Shkodra për në kryeqytetin Tiranë. Me të mbërritur në qendër të qytetit, mbetem i habitur: Uh, këtu qenka mjaft moderne dhe perëndimore. Pasi kantieret e ndërtimit dhe kaosi i periferisë janë kapërcyer, qendra e qytetit të Tiranës ju fton të shëtisni.
Edhe në kushte pandemike, njerëzit këtu duan të jenë në rrugë, veçanërisht pasi restorantet, baret dhe dyqanet janë të hapura. Megjithatë, nga ora 22.00 zbatohet kufizimi i daljes në të gjithë vendin.
Njerëzit janë përshtatur dhe i përdorin orët para kësaj edhe më intensivisht. Ditët e vakëta me diell shijohen më së miri në Parkun e Madh të Tiranës, i cili mund të arrihet lehtësisht në këmbë nga qendra e qytetit. Aty keni një pamje të bukur të liqenit të bërë nga njeriu dhe vargmaleve në distancë që janë krijuar nga natyra. Një vend ideal për të bërë sport.
Restorante të mbushura në Tiranë, hotele bosh në Sarandë
Nga këtu mund të arrini në lagjen e njohur Blloku për vetëm disa minuta, ku ka restorante dhe bare të panumërta. Edhe pse aktualisht jeta e natës aktualisht është e kufizuar, ka ende ushqime dhe pije të shkëlqyeshme.
Menjëherë pas perëndimit të diellit, nëpër baret me mysafirë dëgjohet muzikë e zhrumshme. Rreth orës 20.00, pothuajse çdo restorant në rrugën Mustafa Matohiti është përplot. Shumica e tyre e nisin rrugën për në shtëpi rreth orës 21.30.
Shqipëria është një nga destinacionet më të lira të udhëtimit në Europë. Çmimet në restorante, bare dhe akomodime janë shpesh vetëm gjysma e atyre në Gjermani. Edhe pse ky është një lajm i mirë për kursimtarët, fatkeqësisht ka gjithashtu efekte negative në vend.
Kur arrij në qytetin bregdetar të Sarandës, mezi u besoj syve: njëri hotel e ndjek tjetrin. Një shëtitje një orëshe përgjatë bregdetit më paraqet një monotoni të pafund të hoteleve dhe apartamenteve bosh të pushimeve. Përveç kësaj, e gjithë shëtitorja e plazhit tani në muajt e dimrit do të rivendoset, gjë që e bën vendin një dështim për mua.
Nga bregu në Gjirokastër dhe Berat
Për fat të mirë, qyteti i vogël i Ksamilit është vetëm një udhëtim me autobus 15-minuta larg. Megjithëse e gjithë industria e turizmit është këtu, ka edhe diçka si hijeshi.
Kjo është kryesisht për shkak të vendndodhjes gjeografike me ishuj të vegjël direkt përballë bregdetit, disa prej të cilave mund të arrihen thjesht duke ecur nëpër ujë. Dhe rreth një kilometër më tej, Korfuzi ngrihet në mënyrë mbresëlënëse nga Deti Jon. Megjithatë, më e mira është cilësia e ujit: një ëndërr e kristaltë në bruz.
Por Shqipëria nuk është vetëm një bregdet. Magjia e saj e vërtetë dhe kultura e banorëve të saj janë shumë më të dukshme në brendësi. Gjirokastra ishte mbresëlënia ime më e mirë. Qyteti i kalasë ka arritur të ruajë një dhunti autentike pavarësisht turizmit masiv, duke kombinuar traditën dhe modernitetin.
Një pamje të ngjashme tërheqëse mbretëron edhe në Berat, me ndërtesat nga periudha osmane dhe fortesën e njohur si “qyteti i njëmijë dritareve”. Po të mos ishte dimri, do të eksploroja rajonin malor të Shqipërisë. Por kështu e përfundoj aventurën time ballkanike në Tiranë dhe vazhdoj: nëse gjërat shkojnë mirë, në një kontinent tjetër”.
