Njerëzit që fusin gishtat në hundë mund të rrezikojnë shëndetin.
Edhe pse mund të duket si një zakon i padëmshëm dhe i bezdisshëm, ky aktivitet i duket të jetë më serioz se sa mendohej më parë. Studiuesit kanë zbuluar se ky zakon jo vetëm që sjell shqetësime higjienike, por gjithashtu mund të jetë i lidhur me probleme të rënda shëndetësore, përfshirë rreziqe për kujtesën. Një hulumtim i fundit ka dalë në përfundimin se futja e gishtave në hundë mund të kontribuojë në zhvillimin e sëmundjes së Alzheimerit.
Duke analizuar dhjetëra studime të botuara mbi sëmundjet neurologjike, një ekip i studiuesve nga Universiteti Western Sydney ka publikuar gjetjet e tyre në revistën Biomolecules. Ky hulumtim ka nxjerrë në pah se zakonshëm është rasti i individëve që fusin gishtat në hundë, të cilët kanë një rrezik më të lartë për t’u diagnostikuar me sëmundjen e Alzheimerit, një sëmundje neurodegenerative që prek miliona njerëz në të gjithë botën.
Një nga rezultatet më të habitshme të kërkimit ka qenë konstatimi se neuroinflamacioni i lidhur me Alzheimerin mund të shkaktohet pjesërisht nga patogjenët që hyjnë në tru përmes hundës. Këta patogjenë, duke përfshirë viruse, baktere dhe kërpudha, shkaktojnë inflamacion të sistemit nervor dhe mund të kontribuojnë në formimin e proteinave beta amiloide në tru, të cilat janë të njohura për rolin e tyre në progresin e sëmundjes.
Termi mjekësor për zakonin e të mbajturit në hundë është “rhinotillexomania”. Ky zakon, i njohur për rrezikshmëritë e tij, lë mikrobe në zgavrën e ndjeshme të hundës, duke rritur rrezikun e inflamacionit në tru. Kjo është veçanërisht alarmante për ata që janë të prirur ndaj çrregullimeve neurologjike.
Studimet e fundit kanë sugjeruar që ekzistojnë disa faktorë të rrezikut që lidhen me zhvillimin e sëmundjes së Alzheimerit, dhe ky zakon i dukshëm nuk duhet nënvlerësuar. Ekspertët shpjegojnë se akumulimi i mikrobeve me kalimin e kohës mund të ketë pasoja të rënda, duke përfshirë humbjen e kujtesës dhe probleme të tjera kognitive.
Kërkimet e reja gjithashtu nxjerrin në pah rëndësinë e higjienës personale dhe vetëdijes për zakonet e përditshme që mund të duken të padëmshme. Pjesë e një strategjie të plotë për mbrojtjen e shëndetit neurologjik duhet të jetë shmangia e zakonit të fusjes së gishtave në hundë dhe promovimi i higjienës të mirë, si shpeshtimi i larjes së duarve dhe përdorimi i pastruesve të duarve.
Në përfundim, duhet të jemi të vetëdijshëm për rrezikun që paraqet ky zakon i dukshëm. Ndryshimi i sjelljeve tona të përditshme dhe përmirësimi i higjienës mund të jenë hapa të rëndësishëm në reduktimin e rrezikut të sëmundjeve neurologjike përfshirë Alzheimerin. Kjo na kujton se kujdesi për shëndetin tonë fillon nga zakonet e vogla që shpesh i anashkalojmë.
