Paolo Maldini foli për shkarkimin e tij nga Milani, duke vendosur se tani është koha e duhur për të “analizuar atë që ndodhi” dhe ai reflektoi sinqerisht për kohën e tij si drejtor në klub.
Legjenda e kuqezinjve u rikthye në klub në vitin 2018 si drejtor i zhvillimit dhe një vit më vonë ai kaloi në rolin e drejtorit teknik, duke qenë një figurë kryesore për Milanin në tregun e transferimeve.
Maldini solli lojtarë të ndryshëm kyç gjatë kohës së tij në rol, duke përfshirë Theo Hernandez, Rafael Leao, Mike Maignan dhe Fikayo Tomori. Ai dhe bashkëpunëtori i tij Frederic Massara fituan çmimin Drejtori Sportiv i Vitit në Globe Soccer Aëards 2022.
Ish-mbrojtësi u shkarkua papritur nga pronari i Milanit, Gerry Cardinale, më 5 qershor, një lëvizje që ndezi menjëherë kaos në universin e kuqezinjve. Ai ka qëndruar kryesisht i heshtur që atëherë, duke refuzuar të hedhë shumë dritë mbi situatën, deri më tani.
Duke folur në faqet 42 dhe 43 të Repubblicas së sotme, Maldini diskutoi fillimisht pse ai ka vendosur të flasë për shkarkimin nga Milan tani.
“Do të kisha folur shumë nga zemra. Por tani është koha për të analizuar atë që ndodhi me qetësinë që lejon distanca e kohës. Më pëlqen të jem i sinqertë dhe të marr përgjegjësitë e mia, por do të doja që gjërat të konsideroheshin në efektivitetin e tyre dhe të vlerësoheshin në mënyrën e duhur.”
Më pas ai falënderoi para se të jepte detaje për arsyet e shkarkimit të tij.
“Do t’i jem përgjithmonë mirënjohës Leonardos, i cili më thirri në vitin 2018, fondit Elliott, i cili më bëri të firmos kontratën e parë dhe Redbird që ma rinovoi atë, qoftë edhe me ndonjë vështirësi.
“Fjalët e mia diktoheshin më shumë nga ndjenja se sa nga arsyeja dhe sinqerisht nga mungesa ime e përvojës, nga disa dinamika, derisa të jesh në anën tjetër, nuk mund t’i kuptosh. Vitin e parë që kalova duke dëgjuar dhe mësuar, ishte një praktikë.
“Në gjashtë muajt e parë u ndjeva i padobishëm, por Leonardo më tha: “Ti po mëson”. Nuk është e lehtë të kesh një fond amerikan apo një CEO të Afrikës së Jugut si ndërmjetës, vizioni im për futbollin u përmbys në krahasim me vitin 2018. Por e përsëris, nuk kam qenë kurrë dhe as nuk do të kem frikë nga konfrontimi”.
Ish-drejtori i Milanit foli për ditën kur iu tregua dera nga Cardinale.
“Gerry Cardinale më thirri për mëngjes dhe pas një komenti për lamtumirën e Zlatan me futbollin, ai më tha se donte një ndryshim dhe se Ricky Massara dhe unë u pushuam nga puna. E pyeta pse dhe më foli për marrëdhëniet e këqija me Furlanin.
“Pra, i thashë: ‘Të kam telefonuar ndonjëherë për t’u ankuar për Furlanin? Kurrë’. Kishte edhe një shaka prej tij për humbjen e gjysmëfinales së Champions League me Interin , por le të themi se arsyet më dukeshin paksa të dobëta.
“Të ashtuquajturat supozime, objektivat sportive dhe ekonomike në fillim të sezonit, ishin tejkaluar në mënyrë sensacionale. Ishte planifikuar eliminimi nga Champions League, kualifikimi në Ligën e ardhshme të Kampionëve dhe kalimi i një raundi në Europa League”.
Maldini kritikoi natyrën e shkarkimit të tij.
“Nëse pronarët duan të ndryshojnë strukturën organizative, ata kanë të drejtë ta bëjnë këtë. Megjithatë, edhe në këtë rast detajet janë të rëndësishme dhe shumë gjëra nuk kanë shkuar ashtu siç duhet, për respekt për njerëzit dhe rolet e tyre.
“Më duhej të negocioja për të gjetur një marrëveshje dhe për të mos hequr dorë nga të drejtat e mia, por menjëherë i thashë CEO Furlani se gjëja e fundit që doja ishte një mosmarrëveshje me klubin.
“E kuptoni, i shpjegova, se do të ishte padia e dytë e një legjende të klubit ndaj grupit të pronësisë së Milanit në dy vjet, pas asaj (të humbur!) me Boban? Një gjë është e sigurt, dashuria ime për Milanin do të jetë gjithmonë e pakushtëzuar”.
Ish-mbrojtësi iu përgjigj pretendimeve të Cardinale se ai ishte një ‘individualist’.
“Ai ngatërron individualizmin me dëshirën për të qenë përgjegjës në marrjen e vendimeve të kërkuara nga roli im dhe ndoshta për të paguar pasojat. Kushdo që ka luajtur futboll në një nivel të lartë ka më pak frikë nga dështimi, pasi është gjykuar çdo tre ditë gjatë gjithë jetës së tij.
“Ky është një avantazh i madh dhe ka një ndikim të madh në një ekip, por mund të mos vlerësohet nga ata që nuk janë të hapur për diskutim dhe nuk ndajnë as idenë e përgjigjes për gabimet e veta, gjë që për mua është shumë normale dhe e shëndetshme. .”
Ai reflektoi për marrëdhënien e tij me pronarin e Milanit gjatë kohës së tyre së bashku.
“E takova Cardinalen në kalim gjatë disa ndeshjeve të Ligës së Kampionëve, por brenda një viti bisedova vetëm se si po shkonte menaxhimi i sportit. Ai më shkroi katër mesazhe për fazat e ndryshme të turnit, madje pa më thirrur.
“Gjëja e parë që më tha, kur u takuam, ishte se duhej t’i besonim njëri-tjetrit. Besova dhe sinqerisht se si shkoi është e njohur për të gjithë. Besoj se vendimi për të më shkarkuar mua dhe Massara ishte marrë shumë muaj më parë.
“Dhe në retrospektivë jam i detyruar të rishqyrtoj marrëdhëniet me disa njerëz që kanë punuar me mua dhe që sigurisht, e kam të vështirë ta imagjinoj ndryshe, ishin tashmë të vetëdijshëm për atë vendim.”
Ai foli për rinovimin e kontratës me klubin pas suksesit në Scudetto.
“Unë besoj se në atë kohë do të kishte qenë shumë jopopullore të na largonin, sepse sapo kishim fituar Scudetton. Cardinale donte të fitonte Ligën e Kampionëve. I thashë se ishte i nevojshëm një plan tre-vjeçar për të menduar për këtë qëllim dhe ai propozoi dy vjet plus opsionin e një.
“Në atë moment kërkova dy vjet, mendova se do të kishte kohë më pas për të diskutuar planet. Nëse do të kishte qenë i lumtur atëherë, do të kishte propozuar rinovimin”.
Ish-drejtori ka folur për atë plan trevjeçar.
“Në tre deri në katër muaj, nga tetori në shkurt, e përgatita me Massara-n dhe një mikun tim konsulent. Ishin 35 faqe, tregova për katër vitet që kishin kaluar dhe objektivat, sipas një strategjie ekonomikisht të qëndrueshme, por me nevojën e një kërcimi në cilësi.
“Asnjë përgjigje. Planin ia dërgova Cardinales, dy prej bashkëpunëtorëve të tij shumë të ngushtë, me njërin prej të cilëve bënim telefonata javore çdo të hënë në orën 18:00 dhe CEO Furlani. Nuk mora asnjë përgjigje.
“Ndoshta nuk e dëgjuam zilen e alarmit sepse ishim të fokusuar në shumë gjëra që përfshinte roli im dhe ai i Massarës.”
Maldini foli për punën e tij në tregun e transferimeve dhe kufizimet e vendosura nga pronarët.
“Koncepti u përcoll që Massara dhe unë u ndamë sepse nuk ndamë objektivat dhe strategjitë e tregut, asgjë nuk mund të ishte më larg nga e vërteta. Nëse flasim për kushtet e punësimit, nuk kam pasur kurrë fuqi për të nënshkruar, qoftë edhe për kredi.
“Çdo lojtar që u nënshkrua u zgjodh nga unë, Boban dhe Massara, çdo zgjedhje e përbashkët me CEO dhe me pronësinë. Por nënshkrimi vinte gjithmonë nga dikush tjetër që miratoi marrëveshjen.
“Ka pak a shumë 35-40 lojtarë në ciklin tonë dhe nuk kam nënshkruar kontrata për asnjërin prej tyre, as për ata të huazuar. Në fakt, shumë zgjidhje të propozuara nuk u miratuan, aq herë më thanë jo. Ndodh.
“Ndonjëherë thjesht më thoshin jo, ndonjëherë buxheti u zvogëlua. Në takime kam dëgjuar shpesh: ‘Nuk kuptoj asgjë nga futbolli’, por në fund ka pasur gjithmonë një ‘por’.
“Dëshiroj të theksoj se të gjithë lojtarët që kanë ardhur janë miratuar nga unë, asgjë ose askush nuk më është imponuar ndonjëherë, edhe sepse do të largohesha të nesërmen. Nënshkrimi i Zlatanit në kohën e tij kërkonte disa takime”.
Ai shikoi mbrapa marrëveshjen për Charles De Ketelaere.
“Pasi blenë rreth 35 lojtarë, kontestohet nënshkrimi i De Ketelaere, i cili ishte 21 vjeç, një moshë në të cilën përshtatja nuk është gjithmonë e menjëhershme.
“Kushdo që luan futboll e di se në atë moshë, nuk është gjithmonë i strukturuar për të mbështetur një kërcim kaq të rëndësishëm si ai i Charles. Fëmijët duhet të priten, të ndihmohen, të përkëdhelen dhe të kthehen përsëri, vazhdimisht.”
Maldini u pyet për shitjen e Sandro Tonalit te Neëcastle United.
“Ne do të kishim bërë gjithçka që ishte e mundur për të mos e lënë të largohej, edhe përballë një oferte kaq të rëndësishme. Asnjëherë nuk kemi qenë totalisht kundër shitjes së një prej lojtarëve tanë të rëndësishëm, por nuk ka pasur as nevojë reale.
“Më pëlqen të kujtoj se kemi shpenzuar një shumë të barabartë me rreth një të pestën e vlerës së transfertës për ta blerë atë dhe se edhe në atë rast, ne duhej të kishim diskutime të gjalla me CEO dhe pronarët. Asnjë prej tyre nuk donte ta blinte, madje as zona e skautizmit”.
Ish-drejtori ka dhënë mendimet e tij për trajnerin Stefano Pioli.
“Stefano duhet të falënderohet gjithmonë nga tifozët e Milanit, puna e tij ishte thelbësore për rritjen e lojtarëve të rinj që erdhën në Milano, ai i bëri ata të luanin dhe i ndihmoi të bëhen ata që janë tani, ai ishte një figurë kyçe në fatin tonë.
“Dua të kujtoj, megjithatë, se trajneri është një nga njerëzit më të vetmuar në botën e futbollit. Dhënia e detyrave që shkojnë përtej vullnetit të tij e bën atë gjithnjë e më të vetëm nëse nuk mbështetet.”
Ai është pyetur për raportet se donte të zëvendësonte Piolin me Andrea Pirlon.
“Ne tashmë po diskutonim sezonin e ardhshëm. Ne ishim ata që i rinovuam kontratën deri në vitin 2025, sepse e meritonte. Nëse do të kishte pasur, si në vitet e mëparshme, një unitet synimi dhe vizioni me objektivat e ekipit, nuk e kuptoj pse do t’i kishim ndryshuar gjërat.”
Maldini ishte më pak pozitiv kur diskutoi presidentin Paolo Scaroni.
“Më shqetëson se si thuhen gjërat. Milani meriton një president që kujdeset vetëm për interesat e Milanit, së bashku me një grup drejtues që nuk e lë kurrë skuadrën vetëm.
“Ai kurrë nuk më pyeti nëse kishte nevojë për disa fjalë inkurajimi për lojtarët dhe grupin tonë të punës, në publik apo privat. Nuk kam marrë kurrë mbështetje në momentet e shumta të vështira. Ne te kunderten.
“Në tribuna e shihja shpesh të largohej kur kundërshtarët barazonin ose kalonin në avantazh, ndoshta vetëm për të shmangur përplasjen e trafikut. Ndërsa e kujtoj me përpikëri në rreshtin e parë, kur fituam ligën. Mund të them se e njëjta gjë ka ndodhur edhe me dy CEO-t Gazidis dhe Furlani”.
Së fundi, Maldini u pyet për rikthimin e mundshëm të Zlatan Ibrahimovic në Milano.
“Nuk i di termat e pyetjes, as rolin e mundshëm. Kam lexuar se ai do të përdorej si këshilltar personal i Cardinale.
“Ajo që mund t’i sugjeroj është të ndjekë të njëjtën rrugë si unë, në fillim do të ishte logjike të vëzhgoje dhe të mësonte para se të vepronte”.
