Prindër, kur dëgjoni fëmijën tuaj që qan, bërtet dhe insiston që t’i plotësoni kërkesën, mos u nënshtroni, sepse nuk do të zgjidhni gjë dhe ç’është më e keqja, do ta fiksoni edhe më shumë këtë sjellje të fëmijës tuaj.
Fëmijët shpesh arrijnë të nxjerrin emocione të forta, dhe është kurioze për të kuptuar se kjo sjellje është më shumë se sa thjesht një krisë. Shkencëtaret e fëmijërisë e parë e shpjegojnë këtë sjellje si një tregues të potencialit të inteligjencës së fëmijës. Kjo është një shenjë se fëmijët po përpiqen të imponojnë veten dhe të arrijnë dëshirat e tyre përmes mënyrave të ndryshme, duke përfshirë e qarën dhe bërtitjen.
Prindërit shpesh e kanë të vështirë të qëndrojnë të qetë kur fëmija i tyre qan. Megjithatë, është thelbësore që ata të ruajnë disiplina dhe të mos e përmbushin kërkesën e fëmijës në këto momente. Ata duhet ta pranojnë faktin se është normale për fëmijën të ndjehet i mërzitur, por zgjidhja e situatës duhet të ndodhë vetëm kur fëmija të jetë në gjendje të qetësohet.
Një qasje e efektshme është t’i thoni fëmijës: “Mbaro të qarën dhe më pas flasim për të gjetur zgjidhje.” Kjo nxit të kuptuarit e fëmijës se komunikimi verbal është më i dobishëm se sa të qarët. Kur fëmija qetësohet dhe kërkesa është e realizueshme, plotësojeni atë, duke e inkurajuar që gjithçka mund të zgjidhet me fjalë.
Prindërit nuk duhet të ndihen të turpëruar gjatë skenave të tilla, pavarësisht se ku ndodhen. Mbajtja e qetësisë dhe përsëritja e një fraze inkurajuese si: “Mbaro të qarën, unë jam këtu me ty, nuk je vetëm, përpiqu ta qetësosh veten siç e bëre dje” është një qëndrim efikas për të ndihmuar fëmijën të kalojë nga emocionet e forta në një gjendje më të qetë.
Njëherë, si prind, është gjithashtu e rëndësishme të lavdërosh fëmijën pasi ai qetësohet. Të thoni se herën e kaluar i duhej më shumë kohë për të qetësuar veten, do ta ndihmojë të kuptojë procesin e vetëqetësimit. Kjo është një mundësi për të mësuar se si ta menaxhojë emocionalisht situatën e tij, duke i ndihmuar të zhvillojë aftësi të nevojshme për t’u përballur gjithashtu me sfidat e tjera që mund të hasen në jetë.
Kjo qasje e ndihmon fëmijën të mendoni, të zgjedhë dhe të gjejë forcat e veta për t’ia dalë. E fundit, por jo më pak e rëndësishme, ishin kujdeset që të huajt të mos ndërhyjnë në këtë proces. Pavarësisht nëse janë gjyshërit apo ndihmës të tjerë, prindërit duhet të mbështesin dhe të ruajnë integritetin e këtij procesi nënshtrimi dhe zhvillimi.
Prindërit që ndihmojnë fëmijët e tyre të zhvillojnë aftësi vetëqetësimi shpesh e gjejnë veten duke krijuar një raport më të fortë me ta. Kjo ndihmon në ndërtimin e një komunikimi të shëndetshëm, që është një bazë e rëndësishme për marrëdhëniet e tyre në të ardhmen. Mësimi për t’u qetësuar dhe për të menaxhuar emocionet është një nga dhuratat më të mëdha që një prind mund t’i japë fëmijës së tij, sepse ky është një proces që do ta ndihmojë atë gjatë gjithë jetës.
Pra, ndërsa prindërit përballen me sfida të tilla, është thelbësore që ata të bëjnë përpjekje për të mbështetur fëmijët e tyre në këtë udhëtim të rëndësishëm emocional dhe të zhvillimit personal.
