Nga Kim Mehmeti
Debati rreth ardhjes së një këngëtari serb në Korçë tregon se edhe kur niset për në Bruksel, Shqipëria nuk mund të arrijë më larg se në Beograd. Siç tregon edhe atë se shqiptaria është bërë kopsht ku rritet bima e farës së keqe, bima e mbjellë nga ‘Rilindja’ e Piktorit, e që ka të bëjë me mendësinë se civilizimi shqiptar nuk dëshmohet nëpërmjet dashurës ndaj shqiptarisë, por ndaj të huajve dhe ndaj Serbisë?!
Dhe e gjithë kjo zhurmë ka për qëllim të fshehë diçka më të dhembshme se dehja me birrën e Korçës: të vërtetën se ai që na e solli në Tiranë e Durrës Vuçiqin, e bëri Shqipërinë vend të cilin edhe s’ka kush e viziton përpos nipave të Millosheviqit. Si dhe të vërtetën se, si në të shkuarën, po ashtu edhe sot, shumë politikanë të Tiranës, kur dehen nga pushteti, me asgjë nuk dallojnë nga i dehuri nga birra: i jargaviten Beogradit.
Sidoqoftë ka diçka që ndërlidhet me ‘prapambeturinë’ e ne shqiptarëve këtej kufirit: ne nuk duam ta pranojmë se për Tiranën zyrtare dhe për disa ‘intelektualë’ të atjeshëm, patriotizmi dhe atdhedashuria jonë janë primitivizëm i neveritshëm e që ata i bën të ndjehen më të afërt me ‘kosmopolitët’ serb, se sa me ne!
Sepse, qofshin shkrimtarë, sportistë, këngëtarë…, civilizimin e vet ata nuk e matin nëpërmjet asaj sa janë tolerantë ndaj shqiptarëve, por sa do e dëmtojnë Kosovën dhe sa do i mbulojnë genocidet që u bënë në emër të këtij populli.
Ku ta dish, mbase me këtë debat ne duam ta bëjmë të padukshme të vërtetën se nuk kemi reaguar me kohë atëherë kur Tirana e ‘Rilindjes’ u nisë udhës drejt Beogradit, duke u shtirë se nuk ekzistonte Prishtina dhe se Kosova ende është pjesë e Serbisë.
Pra nuk reaguam atëherë kur ‘Rilindja’ e Piktorit e ‘përuroi’ standardin e ri civilizues shqiptar e që nuk ka të bëjë me atë si sillemi ndaj vetvetes, por me atë sa u jargavitemi të tjerëve, sa e pëlqejmë Cecën e Arkanit dhe sa e mbështesim ‘minishengenin’ e Vuçiqit./samte.net
