Shumica e xhelatëve të Stalinit ranë viktimë e terrorit të vetë sistemit. Sidoqoftë, më i tmerrshmi prej tyre mbijetoi nga të gjithë eprorët e tij. Ai ishte kasapi më i egër i Stalinit. Vasily Blokhin jo vetëm që drejtoi një skuadër pushkatimi (i ashtuquajturi “grup special”) që ekzekutoi “armiqtë e popullit” në masë, por personalisht dërgoi 15,000 individë në botën tjetër
Blokhin u bë krye-xhelat i përgjithshëm në 1926, duke marrë detyrën e komandantit të OGPU. Gjatë tre dekadave të ardhshme, kjo organizatë do të pësojë disa ndryshime si në emër (NKVD, MGB, KGB) ashtu edhe në udhëheqje. I vetmi faktor i vazhdueshëm ishte Blokhin.
Dora e djathtë e djallit
Kryerja e vrasjeve të përditshme nuk mund të mos ndikojë në psikikën e njeriut. Shumë xhelatë bolshevikë nuk mund ta duronin. Për këtë arsye, përfunduan në institucione mendore, ranë në depresion të thellë dhe kërkuan shpëtimin në alkool. Vetë ekzekutimet shpesh kryheshin ndërsa ishin të dehur. Vasily Blokhin nuk ishte një prej tyre. Ai iu afrua punës së tij “në mënyrë profesionale”, me një mendje të ftohtë. Kurrë nuk piu para një ekzekutimi dhe i ndaloi vartësit e tij ta bënin këtë. Një pikë e “lehtësimit të stresit” u lejua vetëm kur vepra ishte bërë.
“Sigurisht, ne pinim vodka derisa të humbnim vetëdijen. Thoni ç’të doni, puna nuk ishte e lehtë. Ne lodheshim aq sa mezi qëndronim në këmbë. Dhe laheshim me kolonjë. Kjo ishte e vetmja mënyrë për të hequr qafe erën e gjakut dhe të barutit. Edhe qentë largoheshin nga ne dhe nëse lehin, atëherë do të ishte nga një distancë e sigurt”, kujton Aleksandër Yemelyanov, një anëtar i skuadrës së pushkatimit”- kujton Aleksandër Yemelyanov, anëtar i skuadrës së pushkatimit. (Gjenerali Abakumov: Ekzekutuesi ose Viktima . Oleg Smyslov. Moskë, 2017)
Blokhin nuk e lejoi kurrë punën e tij të tmerrshme të konsumonte jetën e tij. Ai është ndoshta i vetmi xhelat në histori që ka marrë një arsim universitar. Plus që ai kishte një pasion të vërtetë për kuajt: biblioteka e tij në shtëpi përfshinte deri në 700 libra rreth tyre.
Me gjak në mendje si dhe me gjak në duar, Blokhin skaliti shpejt një karrierë për veten. Gjatë shtypjeve masive të fundit të viteve 1930, atij iu besua të merrej me viktimat e rangut më të lartë. I armatosur me të dashurin e tij Walther PP (i cili nuk nxehej aq shumë sa pistoletat ruse kur qëlluan), ai personalisht qëlloi udhëheqësit më të lartë ushtarakë të shtetit sovjetik, duke përfshirë Mikhail Tukhachevsky, Iona Yakir dhe Ieronim Uborevich.
Lista personale e viktimave përfshinte gjithashtu gazetarin Mikhail Koltsov, regjisorin e teatrit Vsevolod Meyerhold dhe shkrimtarin Isaac Babel. As dora e Blokhin nuk u lëkund kur u ngarkua për të qëlluar ish-shefin e tij dhe kokën e NKVD, Nikolai Yezhov kur ky i fundit ra në kontraditë me njeriun në krye të shtetit.
Flirtim me vdekjen
Në vitin 1939, Vasily Blokhin ishte gati i ngritur nga petarda e tij. Lavrenty Beria, i cili sapo ishte bërë shef i aparatit të sigurimit të shtetit, filloi të spastronte njerëzit e Yezhov – dhe Blokhin nuk ishte aspak në fund të listës.
Sidoqoftë, pasi kërkoi autorizim nga “Babai i Kombeve” i murtajës, Beria u mohua papritur. “Shoku Stalin nuk u pajtua me mua, duke thënë se njerëz të tillë janë të nevojshëm për punë të ndyra,” kujton ai në 1953. ( Byroja Politike dhe Çështja e Berisë . Dokumente të Mbledhura. Moskë, 2012)
Duke u kthyer në zyrën e tij, Lavrenty Beria thirri Blokhin dhe udhëheqës të tjerë të “grupit special”. Ata u larguan pas një bisede të gjatë, pasi kishin marrë kartë totale lirie nga djaloshi i ri në krye.
Ekzekutimi i oficerëve polakë
Kulmi i karrierës së Blokhin në vrasje ishte pushkatimi në maj të vitit 1940 i një grupi oficerësh polakë të arrestuar në kampin Ostashkov në rajonin e Kalinin (tani Tver), pjesë e masakrës së gjerë të Katyn. I dërguar nga Moska, ai u vu në krye të ekzekutimit, me një njësi prej 30 oficerësh të sigurisë Cheka në dispozicion.
“Blokhin veshi rrobat e tij kaakteristike: kësulë lëkure kafe, përparëse prej lëkure të gjatë kafe dhe doreza lëkure kafe që shtrihen përtej bërrylit. Më bëri një përshtypje të madhe – ai ishte personifikuar me vdekjen”- kujton Dmitry Tokarev, kreu i Drejtorisë së NKVD-së për rajonin e Kalinin.
Të dënuarit u qëlluan natën, në grupe prej 250 personash. Një mesatare prej tre minutash janë shpenzuar për një viktimë.
Pas çdo turni të natës, Blokhin i linte vartësit e tij të nervozuar të pinin alkool. Ai vetë mbeti krejtësisht i qetë, duke treguar indiferencë të plotë ndaj asaj që po ndodhte.
Si rezultat i operacionit për të “zbrazur” kampin Ostashkov, 6 mijë e 311 njerëz u vranë, me Blokhin që qëlloi personalisht më shumë se 600 polakë. Për të shtuar fyerjen e vrasjes, u mbajt një banket i madh për të shënuar fundin e ekzekutimit.
Ekzekutori takohet me krijuesin e tij
Vasily Blokhin ishte një nga ata me fat. Ai jetoi më shumë se të gjithë shefat e tij të spastruar – Genrikh Yagoda, Nikolai Yezhov, Lavrentiy Beria dhe Viktor Abakumov dhe iu dhanë çmime si: Urdhri i Leninit, dy Urdhrat e Yllit të Kuq, Urdhri i Luftës Patriotike (Shkalla 1) dhe Simboli i Nderit Çekist.
Shpejt pas vdekjes së Stalinit, Blokhin doli në pension dhe iu dha një pension nderi. Por ai nuk vonoi ta shijonte. Vendi shpejt filloi hetimin e rasteve të viktimave të pastruara dhe krimet e regjimit stalinist.
Ekzekutuesi që theu rekorde u thirr në mënyrë të përsëritur për marrje në pyetje, megjithatë ai i shpëtoi ndjekjes penale, pasi ai u pa si një mjet, jo si një organizator i terrorit.
Sidoqoftë, në nëntor 1954, Vasily Blokhin u hoq nga grada e gjeneral majorit “për shkak se kishte diskredituar veten ndërsa punonte për shtetin … dhe sepse ishte i padenjë në lidhje me gradën e lartë të gjeneralit”. Vetëm disa muaj më vonë, në moshën 60 vjeç, ai vdiq nga një sulm në zemër (ose qëlloi veten, sipas disa zërave), shkruan rbth.
Për ironi të fatit, vartësi kryesor i Stalinit u varros në Varrezat Donskyoe të Moskës, ku qëndrojnë në varre të përbashkëta eshtrat e shumë prej viktimave të tij.
