Laburisti Keir Starmer, një avokat i të drejtave të njeriut nga një qytet i vogël në Anglinë jugore, është gati të bëhet kryeministër i Mbretërisë së Bashkuar me një fitore historike më 4 korrik.
Starmer ka qenë një politikan për vetëm nëntë vjet dhe që kur u kurorëzua lider i Laburistëve në Mbretërinë e Bashkuar në vitin 2020, e ka drejtuar partinë e tij nga humbja më e keqe zgjedhore për t’u bërë forca dominuese në politikën britanike.
Më shumë se kaq, suksesi i tij, ashtu si aleatët perëndimorë flirtojnë me populizmin, e vendos atë menjëherë si një nga udhëheqësit më të shquar të qendrës në botë.
Pakkush e mendoi të mundshëm një transformim të tillë. Kundërshtarët e tij e quajnë fat dhe thonë se ai ka përfituar nga situata e vështirë në të cilën ndodhet partia konservatore.
Politikisht ai e pozicionoi veten në hapësirën socialiste dhe kur Jeremy Corbyn dha dorëheqjen si lider i Laburistëve në 2019, Starmer vrapoi për ta pasuar atë me 10 premtime nga të cilat, vëren Politico, ai mbajti vetëm një: të bënte një opozitë efektive.
Ai pretendon se pandemia e koronavirusit, lufta në Ukrainë dhe gjendja e financave publike të Britanisë e pengojnë atë të vazhdojë me platformën e tij origjinale. “Duhej të merrnim Partinë e Punës dhe ta kthenim atë fjalë për fjalë me kokë poshtë. Ne kemi humbur rrugën tonë si parti deri në vitin 2019, kemi humbur rrugën tonë, kemi humbur drejtimin tonë”, tha ai në janar.
Ajo që bëri Starmer ishte të disiplinonte partinë, të braktiste disa nga politikat socialiste të Corbyn dhe të kërkoi falje për antisemitizmin, për të cilin një hetim i brendshëm tregoi se ishte lejuar të ishte i shfrenuar nën ish-udhëheqësin laburist. Slogani i tij kryesor ishte “Vendi para partisë”.
Siç vë në dukje Associated Press, ajo që bëri Starmer ishte të lëvizte konservatorët drejt terrenit të mesëm. Ajo që ai u premtoi votuesve ishte ndryshimi dhe rivendosja e stabilitetit në jetën publike për t’i dhënë Britanisë ‘dritën e diellit të shpresës.
Disa thonë se ai është tërhequr tashmë nga premtimi i tij për të shpenzuar miliarda duke investuar në teknologjinë e gjelbër, duke thënë se një qeveri laburiste nuk do të merrte më shumë hua për të financuar shpenzimet publike. Për sa i përket Brexit-it, edhe pse një kundërshtar i ashpër i Leave, ai tani thotë se një qeveri laburiste nuk do të kërkojë të rrëzojë këtë vendim.
Nga avokati, gjyqtari dhe lideri eventual Laburist
Një ish-gjyqtar në Angli dhe Uells, Starmer është përshkruar shpesh nga rivalët e tij konservatorë si “avokati i krahut të majtë të Londrës”. Ai mori titullin Sir për rolin e tij si kreu i Shërbimit të Prokurorisë së Kurorës dhe kundërshtarët e tij pëlqejnë ta përdorin titullin e tij për ta portretizuar atë si elitar.
Ai preferon të kujtojë rrënjët e tij të përulura dhe preferencat si futbolli, pasi ai ende vazhdon të luajë sa herë që gjen kohë në fundjavë, ndërsa shijon të shikojë Arsenalin.
Starmer është i martuar me Viktorian, e cila punon në sektorin e shëndetësisë dhe kanë dy fëmijë adoleshentë, të cilët përpiqen t’i mbajnë larg syrit të publikut. Nuk është rastësi që gjatë gjithë periudhës zgjedhore ai i rezistoi zbulimit të detajeve të jetës së tij personale, duke u përgjigjur në një intervistë për The Guardian se nuk mban mend asnjë nga ëndrrat e tij, nuk ka asnjë roman të preferuar dhe nuk ka pasur frikë nga fëmijëria.
Babai i kryeministrit të ri britanik ishte një prodhues mjetesh dhe nëna e tij një infermiere. Si student, Starmer shkëlqeu në shkollë, duke luajtur flaut dhe duke luajtur futboll me vëllezërit e motrat e tij, të cilët e quanin atë Superboy.
Ai pohon se “ka pasur kohë të vështira” në fëmijërinë e tij që kanë formësuar disa nga pozicionet e tij politike për çështje të tilla si inflacioni apo financimi i qeverisë për sistemin kombëtar shëndetësor.
Starmer ishte anëtari i parë i familjes së tij që shkoi në kolegj, duke studiuar drejtësi në Universitetin e Leeds dhe Oksford. Si avokat, ai mori përsipër çështje të lirive civile që e sollën atë në konflikt me qeveritë konservatore dhe laburiste.
Në vitin 2008, ai kaloi nga avokatia në prokurori dhe në pesë vitet që shërbeu si oficer gjyqësor, fitoi reputacionin e një prokurori të ashpër dhe punëtor.
