Thotë se ka dëshirë që të shtojë sërish numrin e grave, në mënyrë që t’i japin sa më shumë fëmijë. Historia e kësaj “tribuje”, vjen nga Mizoram, që ndodhet në veri-lindje të Indisë, në kufi më Birmaninë dhe Bangladeshin. Ziona jeton në një objekt me 4 kate, 100 dhoma që mund të strehohen të gjithë të afërmit e tij.
Gratë ndajnë një dhomë gjumë, pranë dhomës ku ndodhet krevati i burrit: në fshat tregojnë që atij i pëlqen shumë të jetë nën shoqërinë e 7-8 grave, që duhet ta ndjekin në çdo moment të ditës. Fëmijët dhe gratë e tyre, së bashku me vogëlushët, jetojnë në dhoma të ndryshme të të njëjtit kompleks, por ndajnë të njëjtën kuzhinë.
Me gjithë këta njerëz në shtëpi, ka turne dhe rregulla për tu respektuar: kështu që gratë merren me kuzhinën, vajzat pastrojnë dhomat dhe lajnë rrobat, ndërsa meshkujt merren me bujqësi dhe blegtori. Kreu i kësaj “organizate”, është Zathiangi, 69 vjeç, gruaja e parë e tij, të cilën e ka njohur në adoleshencë dhe është martuar kur ishte 17 vjeç. Është ajo që jep urdhrat dhe organizon punët ë shtëpisë, por edhe të shkollës, parkut të lojërave, e të tjerë.
Me një familje kaq të madhe, e cila të ardhurat i merr në sajë të punës dhe donacioneve, nuk është çudi të me atë që ndodh në kuzhinë: çdo ditë konsumohet rreth1 kv oriz, një thes me patate dhe 30 pula. Këto shifra do të trembnin çdo kënd, por Ziona thotë se është i gatshëm që të zgjerojë familjen me anëtarë të rinj edhe jashtë kufijve.
“Edhe sot do të isha i gatshëm që të zgjeroja anëtarët e familjes sime. Një herë u martova me 10 gra brenda vitit. Kam kaq shumë njerëz që kujdesen për mua. E konsideroj veten si një njeri me fat”.
